23 februari 1903.
Toen aan het eind van de 19e eeuw de voetbalsport gestalte kreeg met de oprichting van diverse clubs in Enschede, Hengelo en Almelo en de interesse voor deze oorspronkelijk Engelse sport ook in Haaksbergen groeide gingen al regelmatig Haaksbergse jongeren naar Enschede om zich daar te vergapen aan dat spelletje met dat leren monster. Niet lang daarna, begin 20e eeuw werd daarom door een groep mensen in Haaksbergen in een bijeenkomst op 23 februari 1903 een reglement opgesteld dat als leidraad voor de club werd aangenomen. Een stel jongens van verschillende leeftijden holden in een kluitje achter de bal aan op een terrein dat de naam voetbalveld niet verdiende. Het eerste terrein dat de vereniging “officieel” mocht bespelen was een heideveldje met bonenstokken als doelpalen en een loodzware leren bal met veter.Een echte vereniging met een duidelijke structuur was het in het begin natuurlijk niet.
20 april 1907.
Dit laatste geschiedde eerst 20 april 1907. Het dagblad “Tubantia” te Enschede berichtte over de oprichting van de eerste Haaksbergse voetbalclub H.V.C. genaamd. Het clubkostuum was rood-wit.Op de plek waar nu het zwembad is gevestigd werd een klein speelterrein gerealiseerd.
1 september 1916.
Nadien werd de naam van de club veranderd in “Excelcior” en die naam bleef gehandhaafd tot het najaar van 1916 toen de club toetrad tot de Twentsche Voetbalbond. Haar naam werd gewijzigd in “Haaksbergen” en de clubkleuren werden groen/wit verticaal gestreept. Nu was het uit met de vrijblijvendheid van onderlinge voetbalmatches en hap- en snapvoetbal tegen tegenstanders uit de regio. Nu moest er een organisatie ontstaan die voldeed aan de vereisten van de T.V.B
20 maart 1927.
Na een aantal moeilijke jaren beleefde de club haar echte eerste sportieve hoogtepunt in 1927 door kampioen te worden van de gehele T.V.B. en daarbij werd de club opgenomen in de Nederlandsche Voetbalbond. Ook het jaar daarop werd meteen het kampioenschap behaalt en stootte de club door naar de derde klasse der KNVB. Vele jaren achtereen vertoefde men in deze klasse. De v.v. Haaksbergen heeft haar ontwikkeling voor een groot deel te danken aan wijlen erevoorzitter de heer J.P. Odink. Als een der oprichters maakte hij 53 jaar deel uit van het bestuur waarvan 41 jaar als voorzitter. Hij geldt als de grootste pionier die de gemeente Haaksbergen in haar voetbalhistorie heeft gekend. Hij was de stuwende kracht achter de v.v. Haaksbergen en als blijk van waardering ontving hij bij zijn afscheid in 1963 de gouden speld van de KNVB.
Hieronder een krantenartikel uit juni 1928.
De economische crisis in de jaren dertig doet zich ook in Haaksbergen gevoelen. Desondanks slaagt de club erin met het organiseren van o.a. verloting, bazaar en fancyfair er in om als een van de eerste clubs in Twente in 1935 een prachtige houten tribune te realiseren, die helaas in de vijftiger jaren door brand werd verwoest. De vereniging bloeide als nooit tevoren. Er werd zelfs met drie elftallen aan de competitie deel genomen en zelfs een juniorenelftal kreeg steeds gestalte.
Hieronder een elftalfoto uit de jaren ’30.
Na de oorlog bloeide de vereniging op met een stijgend aantal leden met redelijke resultaten. In de jaren vijftig tot en met zeventig stond de vereniging regelmatig in de publiciteit.
In de begin jaren zestig brak er een slechte periode aan met als dieptepunt degradatie naar de TVB in het seizoen 1964 – 1965.Direct daarna kwam de ommekeer en na diverse kampioenschappen promoveerde het 1e elftal naar de nieuw gevormde hoofdklasse in 1974. Tegelijk met de successen van de hoofdmacht werd in 1966 de Vriendenkring opgericht en werd de accommodatie uitgebreid met een tweede speelveld en een trainingsveld. Ook verscheen in 1967 het eerste clubblad. Begin jaren zeventig werden ook de eerste sponsoractiviteiten ontwikkeld. De club bleef groeien zowel in senioren als junioren. Zowaar ging een damesteam de strijd aan in de competitie.
Het vlaggeschip maakte echter moeilijke seizoenen door in de hoogste afdeling van het amateurvoetbal en na het seizoen 1980 – 1981 werd degradatie een feit.
Hieronder een foto van het eerste elftal dat in de jaren ’70 uitkwam in de Hoofdklasse van het zondagvoetbal.
Staand v.l.n.r.: Jan Bake (verzorger), Klaas van der Klei (elftalleider), Hans Simens, Ronnie Jonker, Gerrit Lenderink, Jan van Beek, Alex Bresser, Jan Bronkers, Jacob Brunnekreef, Wim Karreman, Wim Busschers
Gehurkt v.l.n.r.: Joop Philippo (trainer), Nico Evers, Bennie de Vries, Albert Boesjes, Klaas Dijkstra, Dinand Scheggetman, Jacco Croes, Hans van den Berghe
Andere hoogtepunten in het verenigingsleven van de bloeiperiode waren:1971: realisatie van het clubgebouw, dat in drie maanden met vereende krachten uit de grond gestampt werd. 1974: opnieuw uitbreiding van de accommodatie door de bouw van een reeks nieuwe kleedkamers en berging.1975: Bouw eretribune voor ongeveer 300 personen met bioscoopstoelen.
De jaren tachtig werden vooral gekenmerkt door degradaties. Van hoofdklasse naar vierde klasse. Pas in 1987 lukte het weer om kampioen te worden en te promoveren naar de derde klasse. V.V. Haaksbergen kende in deze periode een 4 tal jaren eveneens een meisjesafdeling. Maar de basis was te smal en toen er enkele meiden stopten kon het elftal worden opgedoekt. Wel succesvol was begin tachtiger jaren de zaalvoetbaltak. In 1986 promoveerde men zelfs naar de hoofdklasse. Op een gegeven moment werd de animo minder en enkele jaren later was het gebeurd met het zaalvoetbal. Naast de meisjes en het zaalvoetbalgebeuren kwam in de beginjaren tachtig het voetballen op zaterdag voor senioren van de grond. Deze groep spelers zijn recreatief met de voetbalsport in de weer.
Deze jaren kenmerken zich wederom door vallen en opstaan. Met regelmaat promoveren – zelfs tot in de 2e klasse – maar even vaak degraderen.
Hieronder een foto van het team dat begin jaren negentig promoveerde van de 4e klasse naar de 2e klasse.
Staand v.l.n.r.: Goos van der Klei, Jan Herman Meijer, Hans Simens, Gerrit ter Maat, Gert Jan Vos, Jan Abbink, Marcel Scheggetman
Gehurkt v.l.n.r.: Roland Bosch, Martijn Wes, Addo Hazelhoff, Gerrit Veldhuis, Mike van Baarle, Henk Jan Klooster, Martijn Spikker
Liggend: Arnoud Koens
In het seizoen 2005 – 2006 degradeert Haaksbergen naar de 5e klasse. Vanaf 1993 kende Haaksbergen ook een G-voetbalteam door gehandicapten bij het voetbal te betrekken. Er werd jaren achtereen deelgenomen aan de competitie. Een hoogtepunt voor deze groep was het jaarlijkse toernooi in de sporthal. Na het succesvolle begin nam de animo langzaam af. Aan het eind van de jaren negentig waren er niet genoeg voetballers meer om met een team aan de competitie deel te nemen. Op een gegeven moment bleek het G-voetbal niet meer levensvatbaar en werd het uitgedunde team opgeheven.
In 2003 werd een spetterend eeuwfeest gevierd met o.a. receptie, vuurwerk, feestavond en een fantastische reünie. Voor de jeugdafdeling werd een kamp georganiseerd en ging de hele groep naar een wedstrijd van Borussia Dortmund.
In 2007 verscheen er weer een nieuwe loot aan de v.v. Haaksbergen boom; het Kaboutervoetbal. Een succesvol initiatief, waar nieuwe talenten zich kunnen ontwikkelen.
De v.v. Haaksbergen maakt een historische keuze door te switchen van zondag naar zaterdag voetbal. Dat wil zeggen dat het prestatieve gedeelte van de vereniging nu uitkomt in de zaterdag competitie. Op recreatief niveau kan er zowel op de zaterdag als de zondag gevoetbald worden. In 2008 is er een damesteam geformeerd van vrouwen uit Haaksbergen en de directe omgeving. Tevens is er al enkele jaren een meidenteam actief. Ook zijn er dames en heren die puur recreatief voetballen, dus niet in competitieverband. In 2009 is het G-voetbal opnieuw leven ingeblazen door enkele enthousiaste mensen.
Na 4 seizoenen met het eerste elftal uitgekomen te zijn in het zaterdagvoetbal heeft de vereniging besloten om vanaf het seizoen 2012 – 2013 weer uit te komen op de zondag. Redenen voor deze hernieuwde switch waren de afnemende resultaten en het uiteenvallen van de zaterdagselectie na het zeer slechte seizoen 2011 – 2012.
Vanaf 2008 is er een gestage groei van het aantal jeugdleden zichtbaar, wat zou moeten leiden tot aansluiting met de seniorentak.