Onnodige nederlaag in laatste thuiswedstrijd

In de laatste thuiswedstrijd van het seizoen 2022 – 2023 tegen Phenix heeft Haaksbergen onverdiend en totaal onnodig met 2 – 0 verloren.

Vanaf het eerste fluitsignaal van de warrig leidende scheidsrechter was duidelijk dat Haaksbergen voetballend de bovenliggende partij was. Met soms goed lopende aanvallen werd Phenix onder druk gezet, maar de daaruit voortvloeiende kansen waren niet aan de voorwaartsen besteed. In plaats van tussen de palen gingen de ballen naast of over en als het wel lukte om de bal op doel te krijgen stond de goed spelende keeper van Phenix in de weg. Zelfs als een aanvaller helemaal vrij voor een leeg doel stond, ging de bal nog over. Phenix kon daar niet meer tegenover stellen dan enkele uitvallen. Doelman Koens hoefde slechts 1 maal reddend in actie te komen. De rust werd dan ook gehaald met de brilstand op het scorebord, waar het minimaal 3 – 0 voor Haaksbergen had moeten staan.

Ook de tweede helft begon met hetzelfde spelbeeld; Haaksbergen de bovenliggende partij en Phenix met uitvallen. Direct na het begin van de tweede helft had Haaksbergen een penalty moeten hebben, doordat Ruben Bok binnen de 16 meter lijnen onderuit werd gehaald. Zijn schoen vloog zelfs door de lucht, maar de op grote afstand leidende scheidsrechter zag er niets in. Ook nu kreeg Haaksbergen weer veel mogelijkheden om de score te openen, maar ook nu werd het doel niet gevonden. En dan komt een oude voetbalwet om de hoek kijken: “Als je zelf de kansen niet afmaakt, doet de tegenstander dat wel”. En dat bleek ook nu. Bij een van de uitvallen werd er kinderlijk eenvoudig verdedigd, waardoor een aanvaller van Phenix alleen voor Koens kwam en niet faalde. Haaksbergen ging daarna weer voortvarend in de aanval, maar scoren….. ho maar. Pal voor het einde van de wedstrijd scoorde Phenix nog een keer uit een uitval en weer greep de verdediging van Haaksbergen niet goed in.

Uiteindelijk was de uitslag 0 – 2, waar het eigenlijk 8 – 2 voor Haaksbergen had moeten zijn.

 

 

Buurse en Haaksbergen delen de punten

Net zoals in de eerste wedstrijd eindigde de wedstrijd tussen Buurse en Haakbergen in een gelijk spel; 1-1.

In de eerste helft speelde Haaksbergen beter voetbal dan Buurse. Met goede combinaties werd getracht door de verdediging van Buurse te komen. Dit leidde tot meerdere kansen, maar slechts 1 daarvan werd benut. Na een half uur spelen werd Joost Kemme in het strafschopgebied vrij gespeeld, maar voordat hij kon uithalen werd hij onderuit gehaald. De terecht toegekende penalty werd onberispelijk binnengeschoten door Nick Wes. In de eerste helft had Haaksbergen de score op kunnen (misschien wel moeten) vergroten tot 2-0 of 3-0, maar de kansen daarop werden niet benut.

Buurse tapte in de tweede helft uit een ander vaatje. Met fysiek (en soms hard) spel probeerde men de jonge ploeg uit balans te halen. Na een kwartier leed Haaksbergen in de aanvalslinie de balverlies. Het middenveld lag helemaal open en Buurse kon dat zomaar oversteken. Een aanvaller werd vrijgespeeld die geen moeite had om Bjorn Koens te passeren. In het resterende half uur, hadden zowel Haaksbergen als Buurse mogelijkheden om de winst naar zich toe te trekken. In de slotminuten leek Buurse aan het langste eind te trekken, maar de treffer werd geannuleerd vanwege buitenspel.

Uiteindelijk moesten beide partijen zich tevreden stellen met 1 punt.

Loon naar werken voor Haaksbergen

In de thuiswedstrijd tegen Diepenheim is het kwartje eindelijk (voor Haaksbergen) de goede kant op gevallen. In plaats dat Haaksbergen in de laatste minuten een tegentreffer moest incasseren, maakte het zelf de beslissende treffer in de laatste minuten. Het leverde een 2-1 overwinning op.

De eerste helft verliep aanvankelijk gelijk opgaand. Dit leverde aan beide kanten enkele mogelijkheden (nog geen kansen) op, totdat in de 25e minuut de snelle Thies Gerritsen werd gelanceerd. Hij liet de volledige defensie van Diepenheim achter zich en van een meter of 20 knalde hij de bal langs de keeper in het net. In de resterende 20 minuten van het eerste bedrijf drong Diepenheim aan om de gelijkmaker te forceren. Dichterbij dan een bal op de lat kwam de formatie uit het kunstdorp niet. Uit een van de uitvallen had Haaksbergen gemakkelijk de 2-0 kunnen maken toen Gerritsen opnieuw doorbrak. Hij zag de vrijstaande Jiro Oosterwijk over het hoofd en schoof de bal voorlangs.

Ook na de thee probeerde Diepenheim met man en macht de gelijkmaker te forceren. Na een kwartier viel de 1-1 uit een corner die door een volledig vrij staande aanvaller van Diepenheim werd ingekopt. Haaksbergen was in die fase vooral gevaarlijk vanuit counters, maar die leverden geen van allen treffers op. Je kon merken dat bij spelers en supporters de gedachte opborrelde van: “Het zal toch niet weer…..”. Maar in plaats dat de tegenstander in de slotfase scoorde was het nu de beurt aan Haaksbergen. Uit een uitstekende pass van Ruben Bok, kwam Jiro Oosterwijk vrij voor de keeper. Zijn inzet werd eerst nog gekeerd, maar de bal viel nog eens voor zijn voeten. Of het bewust was of niet, zijn tweede inzet viel met een mooie boog over de keeper in het doel. In de slotminuten probeerde Diepenheim het nog met lange halen / snel thuis maar gevaarlijk werd het niet.

Na enkele zure nederlagen, eindelijk loon naar werken voor de manschappen van Martijn Misana.

 

Speciale aanbieding 120 jaar

De v.v. Haaksbergen heeft voor haar 120 jarige verjaardag een speciale aanbieding.

Weer verlies in de laatste minuut

In het Paasweekend heeft Haaksbergen de punten niet in eigen huis weten te houden. De thuiswedstrijd tegen Rietmolen ging – wederom – in de laatste minuut verloren; 1 – 2.

In de eerste helft maakte Haaksbergen het Rietmolen moeilijk door goed combinatiespel en werden de snelle spitsen regelmatig in stelling gebracht. Helaas werden de gecreëerde kansen niet in doelpunten omgezet. Na 20 minuten had het 2-0 kunnen – of eigenlijk moeten – staan voor de thuisclub als de kansen beter waren benut. Bovendien had Haaksbergen in de beginfase een penalty moeten krijgen, maar de nonchalant leidende scheidsrechter vergat om op zijn fluit te blazen. En een oude voetbalwet luidt dat als je zelf niet scoort, dat dan de tegenstander het wel doet. Uit een van de spaarzame uitvallen van Rietmolen, werd iemand binnen de beruchte lijnen aangetikt. De scheidsrechter kende nu wel een penalty toe (terecht) die onberispelijk werd benut. Met een 0-1 stand werd de rust bereikt.

Rietmolen startte de tweede helft iets voortvarender en zette iets hoger druk, waar Haaksbergen het moeilijk mee had. Het was voor de groen-witten dan ook moeilijk om in de buurt te komen van het strafschopgebied van Rietmolen. Het voetbal van beide partijen verzandde vaak in een lange bal die weinig gevaar uitrichtte. Na ongeveer een half uur, kreeg Haaksbergen een vrije trap te nemen op zo’n 20 meter van het doel van Rietmolen. Deze werd goed ingeschoten door Nick Wes, maar leidde niet direct tot een doelpunt. Er ontstond een scrimmage voor het doel van Rietmolen, waarin in Rick Salemink de bal voor de voeten kreeg en onberispelijk binnen schoot. Er was nog zo’n 10 minuten te spelen en je zag de stress een beetje ontstaan bij Haaksbergen. Het zal toch niet weer in de laatste minuut gebeuren? Maar als je dat denkt, gebeurt het toch. Vlak voor tijd kreeg Rietmolen een corner die uitstekend werd binnengekopt door een speler van Rietmolen.

En weer stond Haaksbergen met lege handen, waar een gelijkspel de krachtsverhoudingen beter had weergegeven.

Onverdiende nederlaag tegen ’t Centrum

In de thuiswedstrijd tegen ’t Centrum leed Haaksbergen een onverdiende 1-2 nederlaag tegen het op de 3e plaats staande ’t Centrum uit Enschede.

’t Centrum had een licht veldoverwicht in de eerste helft maar wist slechts enkele kleine kansen uit te spelen. Uit counters wist Haaksbergen ook enkele keren gevaar te stichten, maar echt grote kansen leverde dat niet op. De rust werd dan ook gehaald met een 0-0 stand op het scorebord.

Haaksbergen kwam goed uit de kleedkamer en legde ’t Centrum de wil op. Waar het Haaksbergen was dat de eerste helft terug moest, was het ’t Centrum dat achteruit moest. Toch was het ’t Centrum dat de score opende. Na een afgeslagen afval wisten zij een goede counter over de rechterkant te op te zetten. De goede voorzet kwam voor de voeten van een spits die bak gemakkelijk achter Bjorn Koens kon tikken. Haaksbergen had echter moed geput uit de goede opening van de tweede helft en zette alles op alles om de gelijkmaker te maken. Dit leidde tot enkele kansen; Ruben Bok kon van de zijkant op de keeper afgaan, maar de keeper wist zijn inzet te keren. Het duurde tot ongeveer een kwartier voor tijd voordat de gelijkmaker viel. Een vrije trap van de zijkant viel pardoes voor de voeten van de JO19 speler Jorim Boevink, die geen moeite had om de bal in het doel te werken. De grensrechter van ’t Centrum stak de vlag nog omhoog (niemand weet waarom), maar de goed leidende scheidsrechter trapte er niet in: het was de dik verdiende 1-1. ’t Centrum probeerde daarna nog wel om de druk op Haaksbergen te vergroten, maar dat leverde niets op. Tot 2 minuten voor tijd. Een lange bal door het midden, werd doorgekopt op een buitenspel staande speler van ’t Centrum die de bal in kon tikken. Ondanks het feit dat de Haaksbergen grensrechter de vlag omhoog hield, kende de scheidsrechter het doelpunt toe. De tijd was tekort om nog een gelijkmaker te produceren.

Al met al een sneue afloop voor de spelers van Haaksbergen.

 

v.v. Haaksbergen 120 jaar!!!

Op 23 februari 2023 bestond de v.v. Haaksbergen 120 jaar. Zij is daarmee niet alleen de mooiste,  maar ook de oudste voetbalvereniging in Haaksbergen.

Ter ere van dit heuglijke feit is een mooie banner aan de kantine opgehangen.

Onnodige nederlaag Haaksbergen

In de thuiswedstrijd tegen Hengelo heeft Haaksbergen een onnodige nederlaag opgelopen, waar een gelijkspel de veldverhoudingen beter had weergegeven.

Vanaf het begin van de wedstrijd was duidelijk dat de beide teams goed aan elkaar gewaagd waren. Zowel Haaksbergen als Hengelo waren regelmatig in de aanval, zonder dat daar echt grote kansen uit voort kwamen. Haaksbergen brak enkele keren goed door, maar in de laatste fase voor het doel was het te onnauwkeurig of ontbrak het aan vernuft om echte kansen te creëren. Hetzelfde gold voor Hengelo, dat voornamelijk gevaarlijk werd door afstandsschoten. Vlak voor rust wist Haaksbergen te scoren door een schot van ca. 25 meter van Ruben Bok. De bal verdween over de te ver voor zijn goal staande keeper van Hengelo in het doel. Haaksbergen dacht deze voorsprong tot de rust te kunnen houden, maar de scheidsrechter trok (te?) veel tijd bij. Hengelo kreeg een vrije trap, waarbij de verdediging van Haaksbergen niet stond op te letten. De bal werd door de verdediging gestoken, waarna de linkerspits van Hengelo vrij voor keeper Koens geen probleem had bij de afwerking. Direct daarna klonk het rustsignaal.

In de tweede helft eenzelfde spelbeeld, waarbij Hengelo wat meer gevaar en verwarring wist te stichten dan Haaksbergen. Met name met steekballen achter de defensie van Haaksbergen wist Hengelo voor gevaar te zorgen. Na zo’n 20 minuten in de tweede helft stond de verdediging helemaal uit positie na een afgeslagen aanval. Hierdoor moesten de verdedigers hun eigen man loslaten en waren overal te laat bij de “man met bal”. De spits van Hengelo kwam vrij op de 16 en wist uit de draai te scoren. Haaksbergen kreeg best mogelijkheden om de gelijkmaker te maken, maar de creativiteit ontbrak te vaak om door de Hengelose verdediging te breken. Een afstandsschot van Joost Kemme verdween rakelings langs de verkeerde kant van de paal en leverde dus geen goal op.

Al met al een wedstrijd waarin het verschil op de stand van de ranglijst nauwelijks zichtbaar was. Een gelijkspel had er ingezeten als de mogelijkheden wat beter waren uitgespeeld.

Twentsche Trots Team (voorheen G-team)

Als enige voetbalvereniging in de gemeente Haaksbergen beschikt VV Haaksbergen over een team van G-voetballers en voetbalsters en men is daar trots op. Aan het begin van het seizoen ’22-’23 kwam er een nieuwe trainersstaf (geheel gevormd door spelers van de 1e selectie, hetgeen ook uniek is, denk ik), een trainerscoördinator en het team kreeg ook nog eens een (zelfbedachte) nieuwe naam, nl. het Twentsche Trots Team.

De trainers Tom, Thies, Jopp en Rick gingen vol enthousiasme aan de slag met het team waarmee ze tijdens de “Special Olympics” een beetje kennis hadden gemaakt. Bij de start van de trainingen (de trainingen zijn op woensdag van 19.30-20.30) was het voor zowel de nieuwe trainers als het team even wennen en aftasten, maar al snel voelde het voor allen vertrouwd. De trainingen werden tot nu toe altijd goed bezocht, de groep was bereid om nieuwe oefenstof zo goed mogelijk uit te voeren en iedereen had er plezier in, hetgeen natuurlijk het allerbelangrijkste is.

De sportieve doelstelling van iedere trainer is om het team beter te maken. Om te kunnen zien of dat ook daadwerkelijk het geval was hebben we in het najaar (eveneens op de woensdagavond, aanvang altijd 19.00 uur) 5 wedstrijden gespeeld. De resultaten waren wisselend, 3x verloren en 2 gewonnen, maar we hebben het team voetballend zien groeien (evenals het aantal toeschouwers) en we hebben in elke wedstrijd het net van de tegenstander weten te vinden. Elk doelpunt werd uitbundig gevierd, waarbij de trainers vaak het mikpunt waren van dolenthousiaste doelpuntenmakers. Dit was voor de trainers een prachtige bevestiging dat het met de onderlinge sfeer goed zat. In het voorjaar spelen we wederom 5 wedstrijden en gezien de prettige, ontspannen sfeer tijdens wedstrijden, het leuke voetbal dat het team op de mat legt en omdat het team de aandacht verdient zou ik willen zeggen: ” Kom kijken bij het Twentsche Trots Team”. Maar: Kom op tijd, want ‘vol is vol’! Het Twentsche Trots Team speelt dan de volgende wedstrijden:

woe 22/2 vvH-SDC;

woe 15/3 vvH-GFC;

Za 25/3 Achilles’12-vvH (onder voorbehoud, aanvangstijd nog niet bekend);

woe 26/4 Tubantia-vvH;

woe 24/5 vvH-NEO.

Tevens organiseren wij het Margriet van Urk-zaalvoetbaltoernooi in Sporthal De Els op 12 maart a.s. van ca.9.30-12.00 uur.

Ik moet nog wel even aangeven dat alles alleen maar mogelijk was dankzij de hulp en de inzet van de ouders en de vaste begeleiders, de ondersteuning van de leiders Paul, Henrieke en Stef en de adviezen en tips van de vorige trainer Peter Horn.

Trainerscoördinator Ronald Heijboer.