In de laatste thuiswedstrijd van het seizoen 2022 – 2023 tegen Phenix heeft Haaksbergen onverdiend en totaal onnodig met 2 – 0 verloren.

Vanaf het eerste fluitsignaal van de warrig leidende scheidsrechter was duidelijk dat Haaksbergen voetballend de bovenliggende partij was. Met soms goed lopende aanvallen werd Phenix onder druk gezet, maar de daaruit voortvloeiende kansen waren niet aan de voorwaartsen besteed. In plaats van tussen de palen gingen de ballen naast of over en als het wel lukte om de bal op doel te krijgen stond de goed spelende keeper van Phenix in de weg. Zelfs als een aanvaller helemaal vrij voor een leeg doel stond, ging de bal nog over. Phenix kon daar niet meer tegenover stellen dan enkele uitvallen. Doelman Koens hoefde slechts 1 maal reddend in actie te komen. De rust werd dan ook gehaald met de brilstand op het scorebord, waar het minimaal 3 – 0 voor Haaksbergen had moeten staan.

Ook de tweede helft begon met hetzelfde spelbeeld; Haaksbergen de bovenliggende partij en Phenix met uitvallen. Direct na het begin van de tweede helft had Haaksbergen een penalty moeten hebben, doordat Ruben Bok binnen de 16 meter lijnen onderuit werd gehaald. Zijn schoen vloog zelfs door de lucht, maar de op grote afstand leidende scheidsrechter zag er niets in. Ook nu kreeg Haaksbergen weer veel mogelijkheden om de score te openen, maar ook nu werd het doel niet gevonden. En dan komt een oude voetbalwet om de hoek kijken: “Als je zelf de kansen niet afmaakt, doet de tegenstander dat wel”. En dat bleek ook nu. Bij een van de uitvallen werd er kinderlijk eenvoudig verdedigd, waardoor een aanvaller van Phenix alleen voor Koens kwam en niet faalde. Haaksbergen ging daarna weer voortvarend in de aanval, maar scoren….. ho maar. Pal voor het einde van de wedstrijd scoorde Phenix nog een keer uit een uitval en weer greep de verdediging van Haaksbergen niet goed in.

Uiteindelijk was de uitslag 0 – 2, waar het eigenlijk 8 – 2 voor Haaksbergen had moeten zijn.

In de thuiswedstrijd tegen Diepenheim is het kwartje eindelijk (voor Haaksbergen) de goede kant op gevallen. In plaats dat Haaksbergen in de laatste minuten een tegentreffer moest incasseren, maakte het zelf de beslissende treffer in de laatste minuten. Het leverde een 2-1 overwinning op.

De eerste helft verliep aanvankelijk gelijk opgaand. Dit leverde aan beide kanten enkele mogelijkheden (nog geen kansen) op, totdat in de 25e minuut de snelle Thies Gerritsen werd gelanceerd. Hij liet de volledige defensie van Diepenheim achter zich en van een meter of 20 knalde hij de bal langs de keeper in het net. In de resterende 20 minuten van het eerste bedrijf drong Diepenheim aan om de gelijkmaker te forceren. Dichterbij dan een bal op de lat kwam de formatie uit het kunstdorp niet. Uit een van de uitvallen had Haaksbergen gemakkelijk de 2-0 kunnen maken toen Gerritsen opnieuw doorbrak. Hij zag de vrijstaande Jiro Oosterwijk over het hoofd en schoof de bal voorlangs.

Ook na de thee probeerde Diepenheim met man en macht de gelijkmaker te forceren. Na een kwartier viel de 1-1 uit een corner die door een volledig vrij staande aanvaller van Diepenheim werd ingekopt. Haaksbergen was in die fase vooral gevaarlijk vanuit counters, maar die leverden geen van allen treffers op. Je kon merken dat bij spelers en supporters de gedachte opborrelde van: “Het zal toch niet weer…..”. Maar in plaats dat de tegenstander in de slotfase scoorde was het nu de beurt aan Haaksbergen. Uit een uitstekende pass van Ruben Bok, kwam Jiro Oosterwijk vrij voor de keeper. Zijn inzet werd eerst nog gekeerd, maar de bal viel nog eens voor zijn voeten. Of het bewust was of niet, zijn tweede inzet viel met een mooie boog over de keeper in het doel. In de slotminuten probeerde Diepenheim het nog met lange halen / snel thuis maar gevaarlijk werd het niet.

Na enkele zure nederlagen, eindelijk loon naar werken voor de manschappen van Martijn Misana.

In het Paasweekend heeft Haaksbergen de punten niet in eigen huis weten te houden. De thuiswedstrijd tegen Rietmolen ging – wederom – in de laatste minuut verloren; 1 – 2.

In de eerste helft maakte Haaksbergen het Rietmolen moeilijk door goed combinatiespel en werden de snelle spitsen regelmatig in stelling gebracht. Helaas werden de gecreëerde kansen niet in doelpunten omgezet. Na 20 minuten had het 2-0 kunnen – of eigenlijk moeten – staan voor de thuisclub als de kansen beter waren benut. Bovendien had Haaksbergen in de beginfase een penalty moeten krijgen, maar de nonchalant leidende scheidsrechter vergat om op zijn fluit te blazen. En een oude voetbalwet luidt dat als je zelf niet scoort, dat dan de tegenstander het wel doet. Uit een van de spaarzame uitvallen van Rietmolen, werd iemand binnen de beruchte lijnen aangetikt. De scheidsrechter kende nu wel een penalty toe (terecht) die onberispelijk werd benut. Met een 0-1 stand werd de rust bereikt.

Rietmolen startte de tweede helft iets voortvarender en zette iets hoger druk, waar Haaksbergen het moeilijk mee had. Het was voor de groen-witten dan ook moeilijk om in de buurt te komen van het strafschopgebied van Rietmolen. Het voetbal van beide partijen verzandde vaak in een lange bal die weinig gevaar uitrichtte. Na ongeveer een half uur, kreeg Haaksbergen een vrije trap te nemen op zo’n 20 meter van het doel van Rietmolen. Deze werd goed ingeschoten door Nick Wes, maar leidde niet direct tot een doelpunt. Er ontstond een scrimmage voor het doel van Rietmolen, waarin in Rick Salemink de bal voor de voeten kreeg en onberispelijk binnen schoot. Er was nog zo’n 10 minuten te spelen en je zag de stress een beetje ontstaan bij Haaksbergen. Het zal toch niet weer in de laatste minuut gebeuren? Maar als je dat denkt, gebeurt het toch. Vlak voor tijd kreeg Rietmolen een corner die uitstekend werd binnengekopt door een speler van Rietmolen.

En weer stond Haaksbergen met lege handen, waar een gelijkspel de krachtsverhoudingen beter had weergegeven.

In de thuiswedstrijd tegen Hengelo heeft Haaksbergen een onnodige nederlaag opgelopen, waar een gelijkspel de veldverhoudingen beter had weergegeven.

Vanaf het begin van de wedstrijd was duidelijk dat de beide teams goed aan elkaar gewaagd waren. Zowel Haaksbergen als Hengelo waren regelmatig in de aanval, zonder dat daar echt grote kansen uit voort kwamen. Haaksbergen brak enkele keren goed door, maar in de laatste fase voor het doel was het te onnauwkeurig of ontbrak het aan vernuft om echte kansen te creëren. Hetzelfde gold voor Hengelo, dat voornamelijk gevaarlijk werd door afstandsschoten. Vlak voor rust wist Haaksbergen te scoren door een schot van ca. 25 meter van Ruben Bok. De bal verdween over de te ver voor zijn goal staande keeper van Hengelo in het doel. Haaksbergen dacht deze voorsprong tot de rust te kunnen houden, maar de scheidsrechter trok (te?) veel tijd bij. Hengelo kreeg een vrije trap, waarbij de verdediging van Haaksbergen niet stond op te letten. De bal werd door de verdediging gestoken, waarna de linkerspits van Hengelo vrij voor keeper Koens geen probleem had bij de afwerking. Direct daarna klonk het rustsignaal.

In de tweede helft eenzelfde spelbeeld, waarbij Hengelo wat meer gevaar en verwarring wist te stichten dan Haaksbergen. Met name met steekballen achter de defensie van Haaksbergen wist Hengelo voor gevaar te zorgen. Na zo’n 20 minuten in de tweede helft stond de verdediging helemaal uit positie na een afgeslagen aanval. Hierdoor moesten de verdedigers hun eigen man loslaten en waren overal te laat bij de “man met bal”. De spits van Hengelo kwam vrij op de 16 en wist uit de draai te scoren. Haaksbergen kreeg best mogelijkheden om de gelijkmaker te maken, maar de creativiteit ontbrak te vaak om door de Hengelose verdediging te breken. Een afstandsschot van Joost Kemme verdween rakelings langs de verkeerde kant van de paal en leverde dus geen goal op.

Al met al een wedstrijd waarin het verschil op de stand van de ranglijst nauwelijks zichtbaar was. Een gelijkspel had er ingezeten als de mogelijkheden wat beter waren uitgespeeld.